Αχίλλειος τένοντας, είναι ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος τένοντας του ανθρωπίνου σώματος. Το μέγεθος του ποικίλει και είναι η συνέχεια του γαστροκνημίου μυός και καταφύεται στην πτέρνα. Κύρια του ενέργεια είναι η πελματιαία κάμψη του ποδιού.
Η τενοντίτιδα αχίλλειου, συμβαίνει συνήθως μετά από επαναλαμβανόμενα φορτία τα οποία ερεθίζουν τον τένοντα, όπως το υπερβολικό περπάτημα, τρέξιμο, άλματα και σε ασκήσεις με βάρη που προορίζονται για την ενδυνάμωση των γαστροκνημίων μυών, καθώς και μετά από ρήξη του τένοντα. Τενοντίτιδα επίσης μπορεί να αναπτυχτεί μετά από ρήξη αχίλλειου ή διάστρεμμα ποδοκνημικής τα οποία δεν αποκαταστάθηκαν επαρκώς. Όσο αφορά τους αθλητές η τενοντίτιδα αχίλλειου παρουσιάζεται περισσότερο σε αθλήματα όπως ο μαραθώνιος, το τρίαθλο, το ποδόσφαιρο και η ενόργανη γυμναστική.
Η φυσικοθεραπεία βοηθά στη επίσπευση της αντιμετώπισης του τραυματισμού και την αποφυγή υποτροπής. Η φυσικοθεραπεία μπορεί με αναλγητικό και αντιφλεγμονώδες πρόγραμμα, να αντιμετωπίσει τον πόνο και σε συνδυασμό με διατατικές ασκήσεις να αυξήσουν την ελαστικότητα του τένοντα και του γαστροκνημίου. Μετά την ολοκλήρωση του αναλγητικού προγράμματος, δίνονται στον ασθενή – αθλητή, ασκήσεις ενδυνάμωσης και ιδιοδεκτικότητας, για πλήρη αποκατάσταση και σταδιακή επάνοδο στις δραστηριότητες του.
Το χαρακτηριστικό της ρήξης του Αχίλλειου τένοντα είναι η αίσθηση ότι κάποιος χτύπησε τον ασθενή πίσω στη γάμπα (γαστροκνήμιο). Μετά από ένα απότομο sprint ή απότομη εκκίνηση από στάση, υπερβολικό περπάτημα ή σε αθλήματα τα οποία απαιτούν άλματα π. χ βόλεϊ, ο ασθενής νιώθει πόνο με αποτέλεσμα να μην μπορεί να περπατήσει. Η ρήξη συμβαίνει σε απόσταση 2-6cm από την κατάφυση του Αχίλλειου στην πτέρνα, η οποία είναι περιοχή με την λιγότερη αιμάτωση.
Μετά τον τραυματισμό, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ενεργητική πελματιαία κάμψη, στήριξη στις μύτες των ποδιών ή να τρέξιμο. Ο ασθενή είναι περιπατητικός αλλά κουτσαίνει.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση για τη ρήξη του Αχίλλειου τένοντα, εξαρτάται από την ηλικία του ασθενούς και τια απαιτήσεις του. Η χειρουργική επέμβαση, είναι η καλύτερη επιλογή στις περισσότερες περιπτώσεις. Μετά την επέμβαση γίνεται ακινητοποίηση για περίπου 3-6 βδομάδες σε ελαφριά πελματιαία κάμψη. Η φυσικοθεραπεία ξεκινά μετά τις 3 εβδομάδες και η επάνοδος στις αθλητικές δραστηριότητες σε 3-4 μήνες.
Η φυσικοθεραπεία περιλαμβάνει κινησιοθεραπεία για απόκτηση του εύρους κίνησης της ποδοκνημικής, τεχνικές μαλακών μορίων όπως είναι η λειτουργική μάλαξη και παγοθεραπεία.Αναλγητικό πρόγραμμα εφαρμόζουμε όταν υπάρχει πόνος ο οποίος δεν μας επιτρέπει να κινητοποιήσουμε το μέλος, ή όταν θα είμαστε στο πρόγραμμα ενδυνάμωσης και σταθεροποίησης, κατά το οποίο λόγω της καταπόνησης ίσως παρουσιάσει πόνο.
Η φυσικοθεραπεία είναι σημαντική για όλους τους ασθενείς, αφού έχει σαν στόχο να επιταχύνει τη διαδικασία επούλωσης και πλήρους αποθεραπείας του ασθενούς.