Αρκετοί είναι αυτοί που θέλουν να αθλούνται, αλλά θεωρούν βαρετό να κλειστούν σε ένα γυμναστήριο και επιλέγουν να γυμναστούν σε εξωτερικό χώρο, κάτι που τους βοηθά στη ψυχολογία τους. Το τροχάδην στο δρόμο, στους πεζόδρομους, αλλά και στο πάρκο είναι μερικές από τις επιλογές που έχουν αυτοί που επιλέγουν τη γυμναστική εκτός γυμναστηρίου.
Οι πιθανότητες τραυματισμού όμως, αυξάνονται κατά πολύ, λόγω του σκληρού εδάφους, των εμποδίων που μπορεί να βρίσκονται στην πορεία της διαδρομής, αλλά και του ανώμαλου δρόμου. Πολύ συχνοί τραυματισμοί είναι οι τενοντίτιδες, τα διαστρέμματα, ακόμη και κατάγματα κατάγματα κόπωσης.
Ένας συχνός τραυματισμός που αντιμετωπίζουν οι αθλητές αυτοί, είναι το Κνημιαίο Σύνδρομο ή περιοστίτιδα κνήμης. Η διάγνωση περιορίζεται σε φλεγμονή μυoτενόντιων δομών, εξαιρώντας κατάγματα και ισχαιμικές παθήσεις. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι το άλγος και η ευαισθησία εντοπίζεται κατά μήκος του έσω τμήματος της κνήμης, περιφερικά στα 2/3 αυτού, όχι κατά μήκος του πρόσθιου τμήματος της κνήμης κάτω από το γόνατο. Το έσω κνημιαίο σύνδρομο είναι ένα σύμπλεγμα συμπτωμάτων που εμφανίζεται σε αθλητές, με χαρακτηριστικό πόνο κατά μήκος του περιφερικού οπίσθιου και έσω τμήματος της κνήμης.
Η φαρμακευτική αγωγή που προτείνει ο ιατρός είναι μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και ανάλογα με το μέγεθος του προβλήματος η αποχή από την αθλητική δραστηριότητα υπολογίζεται από 10 ημέρες έως 1 μήνα. Η φυσικοθεραπεία κρίνεται απαραίτητη και περιλαμβάνει, ηλεκτροθεραπεία, υπέρηχο, παγοθεραπεία, θεραπευτική μάλαξη, kinesio taping, πλειομετρικές ασκήσεις και επανεκπαίδευση της ιδιοδεκτικότητας.
Μετά το πέρας της 1ης εβδομάδας και αφού τα συμπτώματα έχουν αρχίσει και υποχωρούν, μπορούμε να ξεκινήσουμε την ενδυνάμωση της κνήμης και της ποδοκνημικής άρθρωσης με λάστιχα. Με την πάροδο 15 ημερών, αρχίζει σταδιακή επάνοδος με χαλαρό τρέξιμο σε μαλακό έδαφος, αυξάνοντας την ένταση σταδιακά 10% κάθε μέρα. Αφού έχει φτάσει το 50% χωρίς ενοχλήσεις, μπορεί να ξεκινήσει και τις δραστηριότητες του αθλήματος. Η ελαστική περικνημίδα ή η εφαρμογή tape είναι σίγουρα ωφέλιμη όπως και η κρυοθεραπεία μετά τη προπόνηση.
Με την εμφάνιση των συμπτωμάτων, δεν πρέπει να υπάρξει καθυστέρηση για αναζήτηση βοήθειας, γιατί σε περίπτωση χρονιότητας του προβλήματος, η κατάσταση θα είναι περίπλοκη και δύσκολη, με αποτέλεσμα να γίνεται πιο δύσκολη η αντιμετώπιση τους.