Η εξάρθρωση ώμου, είναι συνήθης κάκωση όχι μόνο σε αθλητές αλλά και άτομα τα οποία δεν ασχολούνται με κάποιο άθλημα. Είναι τραυματική κάκωση, η οποία αφορά την πλήρη και μόνιμη παρεκτόπιση των αρθρικών επιφανειών, η οποία συνοδεύεται από βλάβη σε ολόκληρο το θυλακοσυνδεσμικό σύστημα, καθώς αυτό λειτουργεί ως σύνολο.
Ο ασθενής έχει την αίσθηση ότι του βγήκε ο ώμος, ενώ οι κινήσεις του περιορίζονται σημαντικά λόγω του πόνου, αλλά και του προστατευτικού μυϊκού σπασμού.
Γίνεται άμεση ανάταξη από τον θεράποντα ιατρό και ακινητοποίηση για 3-4 βδομάδες. Ακτινολογικός έλεγχος γίνεται πριν την ανάταξη, για να αποκλειστεί τυχόν κάταγμα κατά την εξάρθρωση, αλλά και μετά για να διαπιστωθεί κατά πόσο ο ώμος έχει «μπει» σωστά και με ακρίβεια στη θέση του.
Ο στόχος της φυσικοθεραπείας, είναι η μείωση του πόνου, ο περιορισμός της φλεγμονής, η απορρόφηση του οιδήματος και η ενίσχυση της διαδικασίας επούλωσης. Ο στόχος αυτός επιτυγχάνεται με εφαρμογή φυσικών μέσων, όπως υπέρηχα, tens, παγοθεραπεία και θεραπευτική μάλαξη.
Όταν παρέλθει ο χρόνος της ακινητοποίησης, γίνεται προοδευτική κινητοποίηση του ώμου, με εκκρεμοειδείς κινήσεις και παθητική κινητοποίηση. Με την απόκτηση του πλήρες εύρους κίνησης του ώμου, αρχίζει σταδιακή ενδυνάμωση και σταθεροποίηση των μυών που περιβάλλουν τον ώμο.
Με την επίτευξη των παραπάνω και την ολοκλήρωση του προοδευτικού προγράμματος ενδυνάμωσης, ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες επανατραυματισμού.
Σε περίπτωση υποτροπής τότε οι πιθανότητες για εγχειρητική αποκατάσταση είναι αυξημένες, για αποφυγή κάκωσης της μασχαλιαίας αρτηρίας, του νεύρου και του χόνδρου.
Η ζωή του ασθενούς αλλάζει σημαντικά, γιατί ασυναίσθητα περιορίζει τις κινήσεις του στις καθημερινές του δραστηριότητες, διαφοροποιεί τον τρόπο που κοιμάται και συνεχώς υπάρχει ο φόβος της υποτροπής. Επίσης, πολλοί ασθενείς απέχουν από αθλητικές δραστηριότητες.
Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι με την επανένταξη του ασθενούς στις καθημερινές του δραστηριότητες, πρέπει να αποφεύγονται κινήσεις οι οποίες μπορούν να επιφέρουν αστάθεια και υποτροπή, όπως κινήσεις πάνω από το ύψος της κεφαλής και η κίνηση ρήψης αντικειμένου.
Η φυσικοθεραπεία παίζει καθοριστικό ρόλο στη σωστή αποκατάσταση και στην επάνοδο του ασθενούς στις καθημερινές του δραστηριότητες. Αποσκοπεί ακόμα στη σταθεροποίηση της άρθρωσης για αποφυγή επανατραυματισμού και εκπαίδευση του ασθενούς, για συνεχή ενδυνάμωση και σταθεροποίησης μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος αποκατάστασης.